Auteur: Anne van den Dool

Een tijdlang dacht ik dat het woord ‘leescrisis’ alleen bekend was onder mensen die zich in de boekensector begeven. Maar de laatste tijd word ik regelmatig aangesproken door vrienden en kennissen die het woord ook ter ore is gekomen. Sommigen van hen kennen zelfs de dramatische onderzoekscijfers waaruit blijkt dat een kwart van de Nederlandse […]

Wanneer ik de bibliotheek binnenkom, staan de stoelen al in een halve cirkel opgesteld rond het podium. Een medewerkster loopt met uitgestoken hand op me af, stelt zich voor met de naam die ik onder aan de e-mails trof. Ze wijst naar het tafeltje met enkele flessen wijn en schaaltjes met nootjes en chips. Een […]

Ze doet op mijn verzoek haar in een staart en neemt plaats op het bankje. Ze lijkt niet bang voor mijn camera. Terwijl ik klik, vraag ik haar of ze dit vaker gedaan heeft. Een tandartsenmove, realiseer ik me zodra ik haar vertwijfelde blik zie: dit is niet het moment om te praten. Stilzitten terwijl […]

Tegen anderen zeg ik dat ik verliefd ben op poëzie. Op de bijzondere afmetingen van bundels, die eigenwijs tussen de andere boeken in de kast uit piepen. Op de zorgvuldige vormgeving, met eigenzinnige letters op het omslag. Op het vele wit op de pagina’s, dat vertelt: ieder woord dat hier staat, heeft betekenis. Op de voordracht ervan: zo’n bundel in je hand geklemd […]

Lang voordat mijn eerste boek uitkwam, leek me dit al een van de gekste dingen: dat mensen die ik niet ken een roman van mij op hun nachtkastje zouden hebben liggen. De gedachte dat iemand die geen vriend of familie van mij is door de boekhandel zou lopen, een boek van mij zou zien liggen, het […]

Het podium en ik hebben een tegenstrijdige relatie met elkaar. De abstracte gedachte van mijzelf op een verhoging, een microfoon op een standaard waar ik naartoe mag buigen, het publiek daar in het donker dat ik vanaf die plek mag bestuderen – op dat beeld verheug ik me maar al te graag.  Wanneer dat moment […]

‘Jij bent een perfectionist, zeker.’ De geluidstechnicus zet zijn koptelefoon af en kijkt me vragend aan vanachter zijn pc. De microfoon voor mijn neus lijkt me aan te staren, als een mens die naar me opkijkt. Ik slik. ‘Waarom vraag je dat?’ ‘Ik hoorde weinig adem op de take,’ zegt hij. ‘Ik herken het, hoor. […]

Lang dacht ik dat mijn dagelijkse tekstwerkzaamheden goed bij mij passen omdat ik houd van taal. Van het neerpennen van mijn eigen gedachten, zo dat ze plotseling tastbaar en deelbaar worden. Van bijna onuitdrukbare ideeën die toch uitdrukbaar blijken. Van de techniek van het omvormen van een zin, zo dat die precies zegt wat je […]